leefgebied CHEETA

Leefgebied

Een cheeta leeft in struikgebieden en savannen: een grote grasvlakte met weinig bomen. Voor een cheeta is het belangrijk dat het landschap open genoeg is zodat hij lekker kan rennen. Er moeten ook plekjes zijn waar hij zich kan verstoppen voor zijn prooi.

Uiterlijk

De cheeta is een echte krachtpatser. Dat moet ook wel, want de cheeta is het snelste landzoogdier ter wereld. Een cheeta herken je aan zijn zwarte stippen en 'traansporen'. De stippen zijn anders dan die van een luipaard. Een luipaard heeft een cirkeltje zwarte vlekjes met bruin in het midden. Een jaguar is een nóg grotere kat. Deze katachtige heeft nog grotere cirkeltjes met bruin en extra zwarte vlekjes in het midden.

Aanvallen

Jagen doet een cheeta meestal 's ochtends of in de schemering.Tijdens een aanval kan een cheeta binnen vier seconden van 0 naar 115 kilometer per uur versnellen. Dat is net zo snel als een auto op de snelweg! Maar een cheeta heeft niet zoveel uithoudingsvermogen. Na 500 meter rent hij nog 'maar' 70 kilometer per uur.

de jacht

Bedreigd

De cheeta wordt steeds zeldzamer. De jacht op de vacht van cheeta's is verboden. Ook is het doden van cheeta's in steeds meer Afrikaanse landen verboden. Jammer genoeg verdwijnt er steeds meer van het leefgebied van de cheeta, waardoor hij steeds zeldzamer wordt!

Hoe beweegt een chita

Alles in zijn bouw is aangepast aan zijn jachtwijze: nog harder rennen dan de snelste antilopen. De cheeta is niet sterk: hij kan alleen kleine antilopen aan. beet van een tarantula doet ongeveer net zo zeer als een bijensteek.

Ook kan hij zich nauwelijks verweren tegen andere roofdieren, die op zijn prooi uit zijn. De jachtwijze van de chita kost veel energie. Veel missers kan het dier zich niet veroorloven.

skelet van cheetaJonge mannetjes werken vaak samen bij de jacht. Zulke dieren hebben het meeste succes.

Jacht van een Chita

Jacht van een Chita

De chita is niet sterk en kan dus alleen kleinere antilopesoorten doden. Ook wrattenzwijnen staan op het hoofdmenu. Mannetjes in een coalitie kunnen grotere prooien vangen zoals zebra's en gnoes. 

Na het doden van de prooi, dient er snel gegeten te worden. Al heeft de chita  rust nodig om uit te rusten voordat ze met eten kan beginnen. Omdat de chita niet sterk is, wordt haar prooi vaak afgepakt door sterkere roofdieren.  

Gebieden waar geen andere grote roofdieren te vinden zijn de voorkeur. Op het land van boeren zijn veel minder leeuwen en hyena's. Het nadeel hiervan is dat boeren veelal geen roofdieren op hun land willen hebben worden veel chita 's doodgeschoten.

De chita is geen luipaard - verschillen

De chita is geen luipaard - verschillen

verschil de vacht

De luipaarden worden vaak verward. Waarschijnlijk komt dit door het vlekkenpatroon. Ook de naam kan verwarrend zijn (jachtluipaard/luipaard). Er zijn echter een aantal zichtbare verschillen tussen de chita en de luipaard. Het meest opvallende aan de chita zijn de traanstrepen vanuit de ooghoeken naar de hoek van de bek - de zogenaamde "traanstrepen". Deze ontbreken bij de luipaard. De vacht van de cheeta heeft dichte, ronde zwarte vlekken terwijl de vlekken van de luipaard voor het merendeel open vlekken (rozetten) zijn. 

eten

Een ander belangrijk verschil is de lichaamsbouw. De luipaard is veel gespierder en dus krachtiger met kortere poten dan de cheeta waardoor de luipaard in staat is een gedode prooi mee de boom in te slepen. Een cheeta kan dat niet.

de snelheid van een cheeta!

Uiterlijk

Het gehele lichaam van de chita is gebouwd op snelheid en dat is te zien. Lange poten en een lange staart om balans te houden tijdens de korte sprint waarbij de chita vaak snel moet afbuigen en wenden. De vacht is bedekt met ronde, dichte zwarte vlekken. De grondkleur varieert van heel vaal beige tot okerachtig, afhankelijk van de streek. 

De kleur en lengte van de vacht is afhankelijk van het leefgebied van de chita. Over het algemeen zijn de haren achterop de nek langer dan de rest. Vooral bij de jongen met hun pluizige vacht, is dit goed te zien. De kop is klein met kleine ronde oren en de ogen hebben ronde pupillen. Vanuit de ooghoek naar de mondhoek loopt een zwart lijn – de traanstreep. De neus heeft grote neusgaten om voor voldoende zuurstof te kunnen zorgen als de chita rent. De klauwen steken uit voor een goede grip en de voetkussens zijn hard en stug.

De snelste dier !!!

Cheeta’s kunnen heel hard rennen. Wel 100 km per uur. Dat kan hij 500 meter volhouden. Zelfs een paar seconde 115 maar dan is hun energie op. Ze moeten 10 minuten bijkomen.